Teatr w Nowej Hucie - wystawa

Jedna wystawa – dwa oddziały

Wystawa ma na celu przedstawienie  innego oblicza Nowej Huty – poprzez wyjście poza perspektywę Kombinatu i socrealizmu. To kontynuacja cyklu wystaw poświęconych nowohuckiej kulturze. Starszym osobom mieszkającym od lat w Nowej Hucie przypominać będzie lata dzieciństwa i młodości. Stać się może również inspiracją dla zwiedzających do ukształtowania własnej opinii dotyczącej Nowej Huty i zaproszeniem do dalszej dyskusji o Hucie, jednocześnie prezentując wiedzę na temat krakowskiego teatru po roku 1950.

25.10.2013-5.01.2014 , Dzieje Nowej Huty, os. Słoneczne 16

23.10.2013-05.01.2014, Kamienica Hipolitów

Ważnym celem wystawy jest przypomnienie dorobku nowohuckiego środowiska teatralnego. Jest to wątek w historii krakowskiego teatru wciąż mało obecny w dyskursie, mimo że pamiętany.

Wystawa pokaże rozwój Teatru Ludowego w aspekcie nowatorskiej drogi teatralnej jaką wskazała Krystyna Skuszanka z zespołem w latach 1955-1963, a następnie kontynuował Józef Szajna w latach 1963-1966, rozszerzając scenograficzne koncepcje realizowanych inscenizacji.

Wystawa odsłoni także zapomniane dziś korzenie teatru w Nowej Hucie, realizowanego przez robotników-amatorów, prezentując początki  teatralnego życia dzielnicy, poza Teatrem Ludowym. Swoistą puentę stanowić będzie fenomen, któremu na imię Łaźnia Nowa. Historia jego rozwoju stanie się zaproszeniem do debaty nie tylko o przeszłości, ale o teraźniejszości Nowej Huty w kontekście teatru i jego misji. 

Dwa oddziały

Dzieje Nowej Huty

zaprezentuje wybrane zagadnienia w kilku odsłonach / segmentach:

• fenomen teatru robotniczego w socjalistycznym mieście – teatr amatorski„Nurt”  - S. Kurczaba, prowokacja A. Ważyka.
• początki Teatru Ludowego (krótko) z  nastawieniem na jego dorobek w latach 1966-2009 ( m.in. czasy dyrektora Jerzego Federowicza w Ludowym i słynne przedstawienie „Romeo i Julia” – początek terapii społecznej przez sztukę w Nowej Hucie – działalność Inki Dowlasz
• wybitni aktorzy, reżyserzy i scenografowie Teatru Ludowego  wywiady filmowe)
• teatry amatorskie i półamatorskie, w tym teatr „Widzimisie” działające przy ośrodkach kultury (Zakładowy Dom Kultury Huty im. Lenina)
• teatr opozycyjny przy kościele św. M.M. Kolbego w Mistrzejowicach i MB Królowej Polski w Bieńczycach

•          lata 90 – trudna transformacja.

•          teatr współczesny: upadek Ludowego? nowa jakość w postaci Łaźni Nowej na os. Szkolnym? Rola teatru w nowohuckim społeczeństwie – aktywizacja: Fundacja Teatru Ludowego i aktorzy-amatorzy z NH w Łaźni Nowej itd. Postać i działalność Inki Dowlasz (od 1998) o charakterze edukacyjno-rozwojowym,osadzona w psychologii i antropologii wywiezionej w dużej mierze od Jerzego Grotowskiego) 

 Kamienica Hipolitów:

Tu będziemy mieli do czynienia z przedstawieniem najcenniejszej działalności awangardy lat 50. i początku lat 60. Przedstawimy działalności Teatru Ludowego w latach 1955-1963, gdy dyrektorem była Krystyna Skuszanka wraz z mężem Jerzym Krasowskim, a scenografem Józef Szajna. Za pomocą wystawy zostanie uwypuklone nowatorstwo rozwiązań scenicznych, ich przełomowe znaczenie dla rozwoju teatru.

   W tych latach realizowano sztuki z bardzo ambitnego repertuaru klasycznego i współczesnego w przestrzeni powstałego robotniczego miasta, do którego zjeżdżali się mieszkańcy krakowskiej starówki i środowisk teatralnych spoza Krakowa.

Wśród wystawianych sztuk znalazły się: Księżniczka Turandot Carlo Gozziego 1956; trzy realizacje z dzieł Wiliama Schakespear’a: Miarka za miarkę (1956), Burza (1959), Wieczór Trzech Króli (1961); inne dzieła klasyki światowej: Oresteja Sofoklesa (1960), Świętoszek Moliera (1962); wielkie dzieła polskiego romantyzmu: Balladynę (1956) i Sen srebrny Salomei (1959) Juliusza Słowackiego, Dziady Adama Mickiewicza (1962); ważne współczesne dzieła napisane na fali Października: "Imiona władzy" Jerzego Broszkiewicza (1957), oraz wyreżyserowane przez Jerzego Krasowskiego "Burzliwego życia Lejzorka Rojtszwańca" według Erenburga (1961) czy "Myszy i ludzie" według powieści Steinbecka (1962).

Ten wstępny wybór, uzupełniony zachowanymi fotografiami scenicznymi, przedstawi wstępny obraz domagającej się zebrania i upublicznienia sztuki awangardy teatru prowadzonego przez Skuszankę, Kasowskiego i Szajnę w fabrycznej przestrzeni nowohuckiej.

Źródło: Materiały Prasowe, www.mhk.pl

Tweet