Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Oświęcimiu znajduje się na północ od starego miasta, widoczny z Mostu Piastowskiego. Wzmiankowany był już w latach 1325-1327, a prawdopodobnie już w XII wieku w miejscu obecnego kościoła stał kościół drewniany.
Historia
Data powstania kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Oświęcimiu nie jest dokładnie znana. Przypuszczalnie już w XII wieku istniał w tym miejscu drewniany kościół parafialny dla mieszkańców oświęcimskiego podgrodzia. W obrębie grodu na wzgórzu zamkowym zapewne znajdowała się kaplica. Kościół miał jednak spłonąć w czasie najazdu Tatarów w 1241 roku. W drugiej połowie XIII wieku wzniesiono w jego miejscu nowy, murowany kościół parafialny. Prezbiterium XVI-wiecznego kościoła było przykryte sklepieniem kolebkowym z lunetami, natomiast mury nawy i wieży kościelnej sięgały tylko do wysokości okien, powyżej nich ściany, strop, nawy oraz wieża były drewniane. Kolejne pożary kilkakrotnie trawiły kościół.
Podczas II Wojny Światowej budynek plebanii został przywłaszczony przez Gestapo na siedzibę. Po wojnie w budynku znajdował się Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego.
Architektura
Wieża kwadratowa kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Oświęcimiu zbudowana została ostatecznie w latach 1863-77. Kościół jest orientowany, murowany, ma prostokątne prezbiterium dwuprzęsłowe, a od południa zakrystię. Od północy znajduje się kaplica Chrystusa ukrzyżowanego. Prezbiterium połączone jest z korpusem tęczą o łuku półkolistym. Nawa główna jest otwarta do naw bocznych z każdej strony dwoma arkadami prostokątnymi z dekoracją pilastrową. Od północy kościoła znajduje się mała kaplica św. Maksymiliana Marii Kolbego. Na ścianie wschodniej prezbiterium umieszczony jest krucyfiks z 2. połowy XVII wieku. Figury ołtarzowe apostołów św. Piotra i św. Pawła oraz 4 aniołów wykonane są w czasach późnego baroku. Chrzcielnica marmurowa z pokrywą blaszaną datowana jest na rok 1613.